Αθήνα 16 Νοεμβρίου 1973
Ωραία παιδιά, με τα μεγάλα μάτια σαν εκκλησίες χωρίς στασίδια.
Ωραία παιδιά, δικά μας, με τη μεγάλη θλίψη των αντρείων,
Αψήφιστοι, όρθιοι στα προπύλαια, στον πέτρινο αέρα,
Έτοιμο χέρι, έτοιμο μάτι, – πως μεγαλώνει
το μπόι, το βήμα και η παλάμη του ανθρώπου;
17 Νοεμβρίου
Βαρειά σιωπή, διάτρητη απ’ τους πυροβολισμούς,
πικρή πολιτεία,
αίμα, φωτιά, η πεσμένη πόρτα, ο καπνός, το ξύδι-
ποιος θα πει : περιμένω απ’ το μέσα μαύρο;
Μικροί σκοινοβάτες με τα μεγάλα παπούτσια
μ΄ έναν επίδεσμο φωτιά στο κούτελο
κόκκινο σύρμα, κόκκινο πουλί,
και το μοναχικό σκυλί στ’ αποκλεισμένα προάστια
ενώ χαράζει η χλωμότερη μέρα πίσω
απ’ τα καπνισμένα αγάλματα
κι ακούγεται ακόμη η τελευταία κραυγή διαλυμένη
στις λεωφόρους.
Πάνω απ’ τα τανκς, μέσα στους σκόρπιους πυροβολισμούς
πώς μπορείτε λοιπόν να κοιμάστε;
Γιάννης Ρίτσος
Δημοτικό Λεοντείου Σχολής Αθηνών
Επέτειος του Πολυτεχνείου
Μαθήτριες και μαθητές της Ε' τάξης με τη συνδρομή της Χορωδίας παρουσίασαν μια σπονδυλωτή και άρτια παρουσίαση όλων των γεγονότων που στιγμάτισαν ανεξίτηλα εκείνο το βράδυ της 17ης Νοέμβρη του 1973...
Θεατρικά δρώμενα, τραγούδια, ποιήματα και κείμενα "πέρασαν εύκολα από τη μνήμη στην καρδιά"...
Θύμισαν ότι αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος πρέπει να μπορείς να ορθώσεις το ανάστημά σου κάθε στιγμή γιατί η Ελευθερία θέλει Αρετήν και Τόλμην!
Συγχαρητήρια και στους δασκάλους των παιδιών μας: κ. Κούλα Αλεφραγκή, κ. Νίκο Μανιάτη, Χάρις Ζούβελου & Ηλία Γκαραβέλη, στη Μαέστρο της Χορωδίας κ. Νικόλ Πρίντεζη, στον Μουσικό μας κ. Λυσίμαχο Ζαρίφη, στην καθηγήτρια των Εικαστικών κ. Ρέμη Τσέλεκα, στον απόφοιτό μας κ. Μιλτιάδη Παντελιά καθώς και στον τεχνικό μας κ. Διονύση Λάζαρη!
